Moment

moment

Haar stoel staat bij het raam geschoven
soms mompelt ze een halve zin
zonder einde of begin.

De zon schijnt op haar grijze haar
ze wrijft de plooien uit het kleed
alsof ze dat nog weet.

Er komen mensen op bezoek
ze hoort of ziet het niet.
Haar wereld kent geen vreugde of verdriet.

Dag oma, zegt een kinderstem.
blij kijkt ze naar het kleine ding,
een vaag verlangen, een herinnering.

Heel even is ze jong en blij
dan keert ze in haar wereld terug.
is het moment voorbij.

Jannie de Paauw